1930، مدل­ های ساعتی

تاریخ

ماهیت پمپ قابل مشاهده (visible pumps)  آن را موظف می­ کرد که یک ساختار خاص داشته باشد که این ساختار به این صورت بود که ظرف باید در بالا قرار می­ گرفت زیرا بنزین با نیروی جاذبه به وسیله نقلیه می­ رسید و باید ظرفیت زیادی داشت تا کار کند. طراحان، با تمایل به جنبه زیبایی­ شناختی این دستگاه ­های بزرگ، بر ساختار عظیم آن­ ها تأکید کرده بودند و به طور مؤثر آن­ ها را به عنوان توتم ­های تکنولوژیکی ارائه می­ دادند.

چند سالی باید سپری می ­شد تا از این طرز فکر که اولین پمپ­ های حجمی و”ساعتی هنوز بلند و تاثیرگذار هستند رها شود. سپس طراحان شروع به استفاده از تکنولوژی ­های جدید کردند (و شاید بالاخره انبارها از مدل­ های قدیمی خالی شده بودند).

ظرف بزرگ و ضرورت ارتفاع زیاد از بین رفت (زیرا فشار پمپ بود که بنزین را منتقل می کرد) و پمپ­ ها کوچک تر، جمع و جورتر و در عین حال دقیق­ تر شدند. این دوران عالی برای جنبه ظاهری دستگاه طراحی شده بود که در آن سبک معماری Art Déco توسط طراحان نابغه که آن را روی هر شی، از مداد تراش گرفته تا آپارتمان به کار برده بودند، استفاده شد. خطوط موازی، مدل ­سازی آیرودینامیکی، تزئینات هندسی، تزیینات بی­ نقص و رنگ­ های زنده به پمپ بنزین نیز راه یافت. اکثر مکانیزم­ های آن­ ها در داخل طراحی شده و حتی اندازه های بیرونی و نازل تپانچه بسیار منطقی نسبت به شیء بودند. پمپ­ ها (مانند بسیاری دیگر از محصولات صنعتی) حساسیت زمان خودشان را داشتند.