تاریخ

تاریخ تکامل و ویژگی‌های تجهیزاتی که «پمپ‌های بنزین» را ساختند، جستجو کنید.

از نفت سفید گرفته تا بنزین

در اواسط قرن نوزدهم برخی مواد شیمیایی قادر به تقطیر مایع غلیظ و تیره ای بودند که از قسمتهای خاصی از زمین بیرون می آمد.

در میان محصولات مختلف ناشی از این فرآیند، یکی از آن­ها برای روشنایی بسیار مناسب بود. نفت سفید ، برعکس روغن­های گیاهی و حیوانی، یا چربی و استئارین، روشنایی بیشتری را ارائه می داد و بوی نامطبوعی نمی داد. در ابتدا این مایع گرانبها به صورت فله و عمده فروخته می­شد. اگرچه بعداً بسته بندی شد، اما روش فروش قدیمی برای دهه­ها در قالب فروشندگان دوره گرد که با واگن­های مملو از بشکه یا مخزن حرکت می­کردند، دوام آورد. سیلوانوس اف. باوزر آمریکایی در جستجوی ساده­سازی این سیستم ، در سال 1885 ، ایده­ای مبتکرانه ارائه داد: یک پمپ پیستونی اهرمی با یک شیر متصل به مخزن که تفاوت چندانی با آنچه برای برداشتن آب از چاه استفاده می­شد نداشت. اختراع باوزر مستند شده است اما می­توان تصور کرد که دیگران نیز دستگاه ­هایی را برای ساده­سازی زندگی فروشندگی نفت سفید – مسافرت یا غیره در نظر گرفته بودند. پس از مدت کوتاهی فروشندگان نفت سفید و سایر فرآورده­های نفتی مانند روان­کننده­ها برای دستیابی به مشتریان گسترده­تر، شبکه­های توزیع پیچیده­ای را ترتیب دادند که از طریق حمل و نقل و ذخیره­سازی به هم متصل شده بودند. این شبکه­ها تا حد ممکن غیر­متمرکز شدند تا خطر آسیب ناشی از آتش سوزی را کاهش دهند. در راستای این شبکه، شرکت­هایی بوجود آمدند که واگن­های مخزن، مخازن ذخیره­سازی، و تجهیزات پمپاژ و اندازه­گیری را ساختند که وظیفه اصلی آنها برای مدت طولانی تامین روش­های ایمنی و امنیتی بود.

اتومبیل در یک لحظه کوتاه ظاهر نشد. اولین ماده تشکیل دهنده موتور احتراق داخلی (پتومانیک لویجی پپنوماتیک، ۱۸۴۱، De Cristoforis) از یک هیدروکربن مایع (نفتا) که توسط یک کاربراتور بخار شده، استفاده می­کرد در حالی که مخترعان بعدی بارسانتی و ماتوچی (1856) ، هوگن (1858) ، لنوار (1860) ، اتو و لانگن (1867) تركيب قابل احتراقی را كه قبلاً ساخته شده­بود را ترجيح مي­دادند: همانند سوخت لامپ. اولین موتورها اغلب برای عملکردهای ایستا، حرکت پمپ ها و سایر ماشین آلات ثابت استفاده می­شدند ، در این حالت سوخت خطر بزرگی ایجاد نمی­کرد. با این حال، نصب آن بر روی وسیله نقلیه در حال حرکت معادل حمل بمب کشنده بود و این نگرانی خاصی را با خود به همراه داشت. برای از بین بردن خطر، مخترعان توجه خود را به مایع قابل احتراق معطوف کردند و با عوارض کاربراتور مواجه شدند و از بین مواد موجود، یک فرآورده نفتی را انتخاب کردند که در صنعت به عنوان حلال و برای خانوارهای معمولی به عنوان پاک­کننده ها شناخته شده بود. سه­چرخه موتوری کارل بنز (1886) اولین اتومبیل بنزینی نبود، اما در مقایسه با تلاش­های قبلی بسیار کاربردی­تر بود. همراه با آن دستگاه­های “اتومبیل” دیگری با آن آمد که باعث انقلابی در حمل و نقل شد و در نتیجه چشم اندازهای جدیدی را به صنعت نفت ارائه داد.

اگرچه توماس آلوا ادیسون در حال ساخت لامپ تا سال 1880 بود، اما بازار نفت سفید تا چند دهه هنوز در سلامت کامل به سر می­برد ، زیرا شبکه برق به کندی در حال گسترش بود. اما در دراز مدت ، نفت سفید در حال انقراض بود. با این حال ، ظهور اتومبیل چشم انداز یک محصول نفتی جدید را ارائه می­داد که می­توانست به تدریج جایگزین آن شود. در ابتدا بنزین حاصل یک محصول جانبی جزئی از پالایش نفت بود. با گذشت زمان، تولیدکنندگان این فرآیند را اصلاح کردند و بنزین را بر سایر محصولات جانبی ترجیح دادند. برای بازاریابی آن ، آن­ها به سادگی از شبکه توزیع نفت سفید موجود استفاده کردند.

Stazione di servizio
مشترک شدن در خبرنامه

    را می پذیریدسیاست حفظ حریم خصوصیبا ثبت نام،

    ما را در صفحه­های مجازی دنبال کنید
    قرارداد با