1920، پمپ بنزین

خاستگاه آمریکا

پمپ ­های قابل مشاهده قهرمان دهه بیست بودند، دهه­ ای که در آن پیشرفت موتور و توزیع سوخت به شدت دیده می شد. تا سال 1920 پمپ بنزین، همانند لامپ­ های خیابان و صندوق­ های پستی به بخشی از چشم انداز خیابان­ ها تبدیل شده بود . تعداد پمپ بنزین­ ها در خاک ایالات متحده به پانزده هزار رسید، اگرچه در این مرحله هنوز نمی­ توان گفت که آن­ ها از لحاظ زیبایی رضایت بخش بودند. آن ­ها ساخت و سازهای خام و بداهه داشتند که هیچ کس به هماهنگی فرم ­ها و رنگ­ هایشان اهمیتی نمی­ داد. ذهنیت صاحبان آن­ ها هنوز ابتدایی بود، دقیقا زمانی که راننده چیزی جز پر کردن مخزن خود نمی­ خواست. در برابر این بی ­اهمیتی تجاری، نظرات زیادی به وجود آمد که همه ­ی فروشندگان و تولیدکنندگان را مجبور کرد در این مشکل تجدید نظر کنند، و شرکت­ های بزرگ متوجه شدند که می­ توانند با بهبود و زیبا کردن ظاهر نمایندگی­ های خود، تصویر شرکت خود را بهبود بخشند. و بدین ترتیب، شکوفایی ایستگاه ­های خدمات رسانی جدید آغاز شد، بنابراین تلاش برای زیبایی به هر قیمتی نتایج متنوعی به همراه داشت و طراحی خود پمپ­ ها، نقطه اصلی و دلیل وجود پمپ بنزین شد.

ناگهان لازم بود که پمپ ­ها به معنای واقعی کلمه زیبا باشند، گاهی اوقات تا حدی که مستقیماً با معماری ایستگاه هماهنگ شوند. تولیدکنندگان (تقریباً دویست نفر در سال 1925، اعم از بزرگ و کوچک) برای یافتن راه­ حل­ های رسمی جدید درگیر رقابتی همه جانبه شدند. عدم توانایی حذف ظرف اندازه­ گیری شیشه ­ای ، باعث افزایش حضور آن شد.

پشتیبان بر پایه ­ای که حاوی پمپ بود، لوازم تزئینی برنجی، کروم و لعاب رنگی به آن اضافه شد. در موارد خاص، پمپ با یک کمپرسور زیرزمینی جایگزین می ­شد که به جای کشاندن سوخت، سوخت را به سمت بالا فشار می ­داد.